Wrocław w XX wieku posiadał ogromną infrastrukturę kolejową, na terenie miasta istniały ogromne fabryki produkujące tabor kolejowy dla całego Kraju oraz Europy. Były to fabryki takie jak: Pafawag (wcześniej LHW), ZNTK Wrocław (który specjalizował się w najbardziej wymagających naprawach powypadkowych, produkował oraz projektował także nowy tabory). Dzisiaj nie ma już śladu po dawnych fabrykach, jednak tabor kolejowy który został przez nie wyprodukowany znajduje się we Wrocławiu dzięki Dolnośląskiemu Społecznemu Muzeum Kolejnictwa przy Klubie Sympatyków Kolei we Wrocławiu, które zgromadziło już ponad 100 zabytkowych wagonów oraz lokomotyw (także parowych). Znaczna część z nich powstała we Wrocławiu w przytoczonych wyżej zakładach. Problemem do dzisiaj nierozwiązanym jest miejsce dla ekspozycji pokaźnych zbiorów Muzeum.
Wrocław to również miejsce, gdzie można spotkać wielu sympatyków kolei - młodych, ambitnych ludzi - wolontariuszy, którzy w wolnych chwilach poświęcają swój czas pracując przy renowacji zabytkowego taboru. To w dużej mierze dzięki nim istnienie Dolnośląskiego Społecznego Muzeum Kolejnictwa ma sens.

Dolnośląskie Społeczne Muzeum Kolejnictwa, choć posiada największą w Europie kolekcję zabytkowych wagonów towarowych - nie posiada swojej siedziby. Problemem jest publiczna ekspozycja bogatych zbiorów polskiej kolei jakie znajdują się w muzeum. Dzisiaj nasz tabor przechowyany jest w różnych miejscach na wynajętych torach, co dodatkowo generuje znaczne koszty ograniczając naszą działalność.

Idealnym miejscem ekspozycji zabytkowego taboru będą zabytkowe tory pocztowe przy dworcu Wrocław Główny oraz dawna grupa torów służąca do obrządzania parowozów - grupa torów X, która od 30 lat nie jest użytkowania przez kolej.